Een beetje politiek

Vandaag, zondag 10 augustus, zou wel eens een historische dag kunnen worden in de geschiedenis van de Boliviaanse politiek. Evo Morales, de man die enkele jaren geleden met grote meerderheid werd verkozen, heeft ondertussen heel wat van z'n pluimen verloren. Men dacht dat met zijn komst een heleboel ging veranderen, maar dat bleken loze beloftes te zijn. De kerel is nogal goede maatjes met Fidel Castro en vindt het systeem op Cuba ideaal om ook in Bolivia toe te passen. Ik ken het fijne er niet echt van, maar ik heb een vermoeden dat dat de democratie een beetje zou schaden.
Hoe dan ook, Evo voelt nattigheid, en daarom heeft hij nu een revocation georganiseerd. De Bolivianen moeten stemmen of ze hem nog willen of niet. De hele stad hangt vol met posters en op de muren staat ofwel Evo Si ofwel Evo No gekalkt. De hele toestand met Evo verdeelt het land. De steden La Paz, Oruro en Potósi, steden waarvan een groot deel van de bevoking indiaans is, zullen waarschijnlijk voor Evo stemmen. Evo profileert zich namelijk als een man van het volk. In werkelijkheid spreekt hij noch het Aymara, noch het Queshwa - de talen van de indianen - behoorlijk, en zelfs zijn Spaans is pover. De andere steden, waaronder Sucre, Santa Cruz, Tarija en Cochabamba zullen waarschijnlijk tegen stemmen.
Als de meerderheid ja stemt, zal er hopelijk niet te veel gebeuren. Evo zal zich gesterkt voelen en misschien de kloof tussen rijk en arm nog wat groter maken, iets waarin hij tot nu toe vrij goed in geslaagd is.
Als de meerderheid nee stemt, ja, dan is er een groot probleem. Evo zal niet zonder slag of stoot vertrekken. Daarenboven is er geen opvolging, aangezien Evo zichzelf ook tot vicepresident benoemd heeft. In heel Bolivia is er geen sterk figuur te vinden die zich verkiesbaar wil stellen voor het presidentschap. De leiding over dit land is dan ook geen cadeau.
Dit is het zo'n beetje de situatie nu. Morgen zullen we meer weten. Ik weet niet of alles wat ik hier heb neergeschreven, correct is. Het is vooral wat ik hoor van mijn familie, en die zijn natuurlijk ook niet onpartijdig.
Voor de rest gaat alles goed met mij. Ik heb nog geen foto's op m'n blog kunnen zetten, maar ik zal eens aan Mirko vragen of hij weet hoe ik dat moet doen. En oh ja, aan iedereen die een berichtje heeft achtergelaten, merci, het doet goed om nog eens iets te horen van dat verre België.

¡Ciao amigos!